چت روم

شبکه ایران: در حالی که محافل ضد انقلاب همسو با رسانه های انگلیسی و امریکایی ویژه‌برنامه های متنوعی را برای روز 22 خرداد، سالروز برگزاری انتخابات تدارک دیده بودند، رویدادهایی که در این روز اتفاق افتاد، هرگز با آنچه که در تبلیغات رسانه ای بیان می شد، همخوانی نداشت.

تهران، روز گذشته یکی از روزهای آرا‌م خود را سپری کرد؛ حتی نقاطی که رسانه های خارج نشین یه عنوان محل آشوب و اعتراض معرفی کرده بودند، جز مشکلات ترافیکی شاهد رویداد دیگری نبود.

شما پایتخت که در ماه های ابتدایی سال گذشته صحنه درگیری های خیابانی مختلفی بود، هرگز گمان نمی برد روز 22 خرداد را که با موجی از تهدید و ارعاب ها همراه شده بود، با این آرامش پشت سر بگذارد.

خیابان آزادی، میدان انقلاب و هفت تیر هم بنابر برخی گزارش های غیر رسمی دقایقی از عصر دیروز، محل تردد تعدادی از اخلالگران قرار گرفته بود؛ موضوعی که هرگز به چشم بسیاری از عابران این مسیرها نیامد.

تجمع چند نفره جمعی از اعضای طیف غیرقانونی علامه دفتر تحکیم وحدت، در دانشگاه تهران هم جز برای دقایقی نتوانست نگاه دانشجویان در حال عبور را به خود جلب کند تا آنچه "راهپیمایی میلیونی سکوت" در پایتخت خوانده می شد، به همین چند خبر کوتاه محدود شود.

به این موضوعات باید اضافه کرد که هیچ گونه اخلالی هم در سرویس های اینترنت و تلفن همراه به وجود نیامد؛ مساله‌ای که پس از ناکامی فتنه گران در احیای ناآرامی، همواره به عنوان یک دستاویز برای توجیه ناکامی ها قرار می گرفت.

شاید آگاهی از همین واقعیت بود که میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو روز پیش از این رویدادها، از درخواستی که برای راهپیمایی در روز 22 خرداد مطرح کرده بودند، عقب نشستند.

از رفتار آقای موسوی و آقای کروبی چنان برداشت شد که آنان برخلاف برخی ادعاها که این روز را "بهترین و آخرین فرصت" برای جلوگیری از مرگ جریان فتنه می دانست، معتقدند، روز 22 خرداد نمی تواند برای آنان یک "فرصت" باشد که حتی اگر از خواسته راهیپمایی عقب نشینی نکنند، منجر به یک آبروریزی تمام عیار خواهد شد.

البته رویدادهای دیروز مشخص کرد که تحلیل آنان درست بوده است؛ هرچند که فعالان سیاسی معتقدند در هر صورت این شکست و ناکامی در کارنامه سران فتنه ثبت شده است.

اما تحلیل و موضوع مهمتری که اکنون مورد تاکید سیاسیون قرار گرفته، ناکامی دیروز را منحصر و محدود به "تایید فقدان جایگاه مردمی سران فتنه" و "مرگ فتنه" نمی داند و بر این باور است که روز 22 خرداد 89، فراتر از این حقیقت و به معنی "دفن جنازه جریان یکساله فتنه" بوده است. مثال نوزادی که بیماری صعب العلاجش، او را از تخت بیمارستان راهی گورستان می کند.

این تحلیل پس از راهیپمایی ده ها میلیونی مردم در روز 9 دی ماه 88 و سپس راهپیمایی 22 بهمن در فاز محدودتری مطرح شده بود که با اعتراض سران فتنه و نزدیکانشان همراه شد. در آنجا گفته شد که فتنه مرده است.

اما در روز گذشته که جریان فتنه می توانست این واقعیت را با حضور و آشوب در خیابان ها، انکار کند و زنده بودنش را اثبات کند، هیچ خبری نبود.

بر این اساس، به نظر می رسد که اکنون باید به مردم و سیاسیون مطرح کننده واقعیت "مرگ فتنه" حق داد و بر گفته چند ماهه  آنان مهر تایید گذاشت.

بنابراین رویداد است که بار دیگر موضوع محاکمه سران فتنه و بررسی خسارت های تحمیل شده بر مردم و نظام مطرح می شود که اگر انتظار مردم بویژه خانواده های شهدای فتنه در این باره برآورده شود، باید در آینده ای نزدیک شاهد برپایی مجدد دادگاه های جنجالی در دستگاه قضا بود.

پایان مطلب/